Lato 2019

(M:) Podczas tego lata udało mi się dostać pracę, którą na pewno zapamiętam na długo, bo pozwoliła mi ona podszlifować język, otworzyć się na nowe znajomości i otworzyła mi oczy na wiele spraw. Nigdy w życiu nie wykonywałam prac sezonowych, ani też żadnych prac fizycznych. Byłam przyzwyczajona do biurka, klawiatury i kubka z kawą. Jednak siedzenie cały czas w mieszkaniu, czy praca na działce, powoli zaczęły mi się nudzić. Oczywiście mój hiszpański, nie jest na wystarczającym poziomie, bym mogła szukać pracy w swoim zawodzie. Wysłałam więc CV na wszystkie stanowiska, gdzie nie wymagane było żadne doświadczenie. Pamiętam, że akurat wróciłam z plaży gdy około godziny 21.00 zadzwonił telefon. Mój jak się okazało przyszły szef, poprosił mnie bym przyjechała do oddalonej o 30km Peniscoli, jeszcze tego samego dnia. Osobiście byłam przerażona, gdyż nie słyszałam jeszcze, by ktokolwiek na rozmowę o pracę miał się stawić o tak później porze. Dalej było już tylko śmieszniej. Uzbroiłam się we wszystkie wymagane dokumenty, bo liczyłam, że jadę tam w celu pozostawienia ich w biurze. Moja rozmowa o pracę trwała jakieś 10 min., po czym zostałam postawiona na kasę (tego samego dnia! A raczej nocy!). Nigdy nie pracowałam na żadnej kasie fiskalnej, więc oczywiście nie miałam zielonego pojęcia jak to wszystko funkcjonuje. Dodatkowo aby mi sprawę ułatwić, cały system opisany był po hiszpańsku (wow! czego się spodziewałaś Maja?). Ku mojemu zdziwieniu zostałam praktycznie pozostawiona sama na pastwę losu i maszyny, której sposobu obsługi nie znałam. Powiedzieć, że zostałam rzucona na głęboką wodę to chyba za mało, bo już za kilka dni sama musiałam otwierać jogurterię, wynosić taras, przenosić lody do witryny, uzupełnić jogurty w maszynach, przygotować odpowiednie toppingi i obsługiwać hiszpańskojęzycznych klientów w tym samym czasie. Szczerze? Byłam załamana. Ręce i nogi mi się trzęsły i w głowie układałam plan by się z tej pracy wykręcić. Jednego dnia, po prostu nie wytrzymałam i wypaliłam do szefa, że się zwalniam, bo nie daję rady i tyle. Nie wiem jakim cudem zdołał mnie przekonać bym została. (Jakieś włoskie pranie mózgu, poprzez niezmierzony potok niemal wyśpiewywanych zdań? ♥) Cieszę się jednak, że to zrobiłam, pomimo faktu, że byłam wiecznie niewyspana i zmęczona (sponsorem utrzymywania się na nogach Mai w tym odcinku był Monster Energy & Red Bull). Pracowałam po około 12h przez 7 dni w tygodniu w tzw. systemie split-shift. Polegało to na tym, że ja naszą, nazwijmy to po polsku, kawiarenkę, otwierałam i ja ją zamykałam. Miałam za to 4 godziny przerwy po południu-czyli hiszpańskiej siesty. Bywały dni, że w domu byłam po 3.00 w nocy a o 11.00 musiałam znów stawić się w miejscu pracy. Swoją drogą wiecie, że Hiszpanie na deser bardzo często udają się w nocy? Dla mnie to był szok, gdy rodzina z małymi dziećmi przyszła na mrożony jogurt o 1.30 lub 2.00 w nocy, a dla nich było to zupełnie normalne, bo przecież są wakacje. Dotrwałam jednak dzielnie do końca mojej umowy. Nie byłoby to możliwe, gdyby nie zaangażowanie Hilberta. Podczas mojej porannej zmiany pracował na naszej działce, która jest 15min drogi od Peniscoli, a gdy ja wieczorem i w nocy pracowałam w kawiarni on był tzw. „Amo de casa” w dosłownym tłumaczeniu miłością domu, (czyli po prostu gosposiem) za co mu z całego serducha jestem wdzięczna. ♥