Afgelopen zomer
Sinds ons laatste bericht is er een hoop gebeurt. Een hoop goede dingen en een aantal tegenvallers, maar al met al gaat het de goede kant op. In ons vorige bericht schreven we dat de toegangsweg onze prioriteit had. Vandaar dat we afgelopen zomer contact hebben opgenomen met verschillende wegenbouwers om uit te zoeken wat we het beste zouden kunnen doen en hoeveel dit zou moeten kosten.
Blijkbaar gaat het vrij goed met de lokale wegenbouwers. Eén van de drie die we hadden benaderd wilde namelijk nog geen prijsopgave opmaken, aangezien hij de eerstvolgende 3-4 maanden geen tijd had. Uiteindelijk hebben we gekozen voor een bedrijf dat op korte termijn de weg kon maken. In ongeveer 2,5 dag werden er een hoop bosjes en bomen verwijderd, is de weg geëgaliseerd, zijn er een aantal openingen gemaakt in de muren en zijn er over de laatste 2 muren hellingen aangelegd, zodat je hier overheen kunt rijden. Blijkbaar is het maken van een weg in rotsachtige grond een eitje met de juiste machines. Natuurlijk was de weg hierna verre van perfect, maar het heeft het mogelijk gemaakt om het land met de auto te bereiken. Zonder het risico op een bezoek aan de garage.
Vervolgens kregen we te maken met het weerfenomeen gota fria. En dan niet eentje, maar 3 stuks in 2 maanden tijd. Deze intense regenbuien hebben ervoor gezorgd dat de toplaag van de weg, op 2 verschillende plaatsen, is weggespoeld. Hierdoor zijn een aantal smalle geulen van ongeveer 40 centimeter diep ontstaan. Waardoor onze weg op dit moment niet echt begaanbaar is. Gelukkig zijn de geulen niet erg groot, dus het zal geen probleem zijn om deze stukken weer op te vullen!
In de zomermaanden heeft Maja gewerkt in Peñíscola, in een winkel waar men bevroren yoghurt en ijs verkoopt. Lange dagen van 12 uur met een 4 uur durende pauze, de siesta. Nadat ik haar in de ochtend naar haar werk had gebracht ging ik op het land aan het werk, olijfbomen snoeien, water geven aan nieuwe bomen en aan de slag in de groentetuin. En in de avond deed ik de amo de casa dingen. Boodschappen, schoonmaken en het eten klaarmaken. Amo de casa, of ama de casa voor vrouwen, is het Spaanse woord voor degene die het huishouden doet. Letterlijk betekent het de liefde van het huis. Wat ons betreft klinkt het een stuk positiever dan huisman of huisvrouw!
Het werken op het land was in de zomer warm. In de regio hebben we te maken gehad met twee korte hittegolven, met wel 42 graden Celsius op de heetste dag van het jaar! Wanneer je met die temperatuur op het strand of langs het zwembad ligt is dat prima uit te houden. Maar om met een aantal flessen met 8 liter water een heuvel op te wandelen is het geen pretje. Ondanks de inspanningen hebben een aantal jonge bomen de hitte en droogte niet overleefd. Daarnaast waren ook de medebewoners niet altijd even vriendelijk. Zo hebben we in de groententuin bezoek gehad van konijnen en eekhoorns. Al valt de schade die zij aan hebben kunnen richten nog wel mee. Een groter probleem zijn de javelinas, de wilde zwijnen, die in de zomer op zoek gaan naar wortels die water bevatten. Door die zoektocht zijn verschillende jonge fruitbomen uitgegraven. Deze herfst hoop ik ze te kunnen vervangen. Na de paar dagen regen in augustus en september groeit alles op dit moment hard. De moerbei, sinaasappels, granaatappels, citroenen en groenten die de zomer hebben overleeft zie je met de dag groeien.
Vorige week zondag hebben we Maja haar 25ste verjaardag gevierd. Gefeliciteerd schat! :* Een 25ste verjaardag die dankzij het verzetten van de klok 25 uur heeft geduurd. En daar was ze natuurlijk enorm blij mee, een extra uur feest! Degenen die in de voorgaande zin sarcasme denken te bespeuren, hebben daar helemaal gelijk in! Voor haar verjaardag zijn we een dag naar Vilafamés geweest. Een dorpje in de buurt dat zeker een bezoek waard is. Binnenkort zullen we hier meer over vertellen in een apart bericht.
Het beste nieuws dat we kunnen delen is dat we de vergunning voor het bouwen van een waterput binnen hebben! Dus als het goed is zal droogte volgende zomer geen probleem zijn. Ook hebben we water nodig om een huis te mogen bouwen. Ondertussen ben ik met een bronnenbouwer op het land geweest om locaties voor een put te bepalen en naar de weg te kijken. Met zijn kleine vrachtwagen reed hij naar boven alsof we een snelweg hebben, blijkbaar zijn gaten en geulen in het wegdek geen enkel probleem voor een vrachtwagen. Ook het vinden van water schijnt in deze regio geen enkel probleem te zijn. Voor normaal gebruik zit er overal voldoende water in de grond. Wat wel een probleem is, is de breedte van de weg. Voor een kleine vrachtwagen is de weg voldoende breed, maar voor een grote vrachtwagen zijn er nog enkele knelpunten. Ook moeten er een aantal overhangende takken worden verwijderd. De afgelopen dagen ben ik dan ook druk bezig geweest met het weghakken van rotsen, het sjouwen van stenen, het repareren van ingestorte muren en het snoeien van bomen en struiken die langs de weg staan. In de hoop dat we zo snel mogelijk naar water kunnen boren.
Dit vind je misschien ook leuk
Ons eerste bericht!
De nasleep van storm Gloria
