Over onze Spaanse heuvels
Ruim voor onze verhuizing naar Spanje waren we met de koop van een stuk grond op het Spaanse platteland begonnen. Doordat het proces zo ingewikkeld is, en we een hoop vertraging hadden, is het nog steeds niet helemaal afgerond. Het hele stuk bestaat uit 5 verschillende percelen. Op dit moment is voor 4 van de 5 percelen alles in orde. De registratie van het vijfde perceel zal naar verwachting nog een half jaar gaan duren. Gelukkig is dit niet zo erg, dit perceel is namelijk beschermd, waardoor er niet op mag worden gebouwd. De registratie van het belangrijkste perceel, waar we een huis op willen bouwen, is onlangs afgerond. Dus we kunnen eindelijk weer verder! š
Maar wat hebben wij nou eigenlijk gekocht? Een geweldig stuk grond! Althans dat vinden wij. Het is een smalle vallei omringd door heuvels. Op deze heuvels zijn vele eeuwen geleden terrassen gebouwd om het regenwater vast te houden en erosie tegen te gaan. Op de vlakke terrassen zelf zijn ongeveer 200 olijfbomen aangeplant. Volgens een lokale specialist zijn de oudste bomen ongeveer 700 jaar oud. Deze zijn dus aangeplant tijdens de Reconquista, de periode waarin de regio werd teruggewonnen van de Moren! Naast de olijven zijn er ook amandelbomen, johannesbroodbomen en een hoop verschillende kruiden te vinden. Een deel van de grond is beschermd natuurgebied, net zoals de omringende stukken grond. Waardoor we er zeker van kunnen zijn dat het in de toekomst niet zal worden ontwikkeld. Van de top van de heuvels heb je een geweldig zicht op de vallei en het hooggebergte verder in het binnenland. Op de heuvel aan de oostkant en de heuvel op de zuidkant kun je ook de kust zien, waaronder het schiereiland waarop PeƱiscola is gebouwd.
Met dat soort geweldige uitzichten zou je waarschijnlijk verwachten dat we het huis bovenop een heuvel gaan bouwen. Een heuvel met zicht op de kastelen van zowel PeƱiscola als Cervera del Maestre! Maar nee! Deze stukken grond zijn beschermd. Daarnaast zijn we er ondertussen achter gekomen dat de top van een heuvel geen geweldige plek is om te wonen. Natuurlijk is het uitzicht prachtig. Maar je vangt ook enorm veel wind. In de zomer kan dat tijdens de heetste dagen lekker zijn, maar gedurende de rest van het jaar is dat niet zo geweldig. We zijn van plan om het huis te bouwen op een terras halverwege een zuidelijke helling. Vanaf dit terras is het uitzicht op de vallei nog steeds mooi. Maar het ligt door de heuvels en de begroeiing een stuk meer beschut. Door de zuidelijke ligging ligt het de hele dag in de zon te bakken. Hierdoor is het er wat warmer dan bijvoorbeeld op de top van de heuvel. We hopen hier in de toekomst het hele jaar door gasten te kunnen ontvangen. Gasten die dankzij de warmere ligging langer kunnen genieten van het zonnetje en het zwembad š
Op dit moment is het nog āun pocoā ingewikkeld om op het land te komen. Mensen die ons kennen weten dat we de gewoonte hebben om de moeilijkste weg te nemen, in plaats van de gebaande paden. In dit geval hebben we dat letterlijk gedaan. De weg naar het land dat we hebben gekocht is nauwelijks begaanbaar. Het eerste deel bestaat uit een rotsachtige grindweg. Dit deel is niet breed genoeg om comfortabel over te kunnen rijden met een moderne auto. Ook is het niet vlak genoeg om je geen zorgen te hoeven maken over je vering of je banden. Tot dusver het goede deel. Het tweede deel is namelijk een stuk beroerder. De weg stopt namelijk. Het loopt niet tot waar we het huis willen bouwen. De laatste paar honderd meter, de weg is in totaal ongeveer 820 meter lang, bestaat uit struiken, bomen, ommuurde terrassen en flinke rotsen. Het stap voor stap verbeteren van de weg heeft op dit moment dan ook de hoogste prioriteit!
Wanneer je op het land komt is Ć©Ć©n van de eerste dingen die opvalt een klein gebouw. Het is een oude ruĆÆne die we de eerste keer dat we er waren Waldekās Wijnbar hebben genoemd. De lokale bevolking noemt het een ācasitaā, een klein huis, of een ācorralā, een plaats waar men vee hield. Het is al vele decennia verlaten en in slechte staat. Het is overwoekerd door onkruid, de deur is kapot en het dak is lang geleden ingestort.
Naast Waldekās Wijnbar, hebben nog een aantal kleinere ruĆÆnes op het land gevonden. Deze werden waarschijnlijk gebruikt als opslag of om te overnachten. Ook is er een brede, verhoogde weg die over het land loopt. De weg sluit niet aan op een andere brede weg, maar is verbonden met wat smalle paadjes. We hebben op dit moment nog geen idee waar de weg in het verleden voor is gebruikt. De komende tijd hopen we tijdens het ontdekken, herstellen en ontwikkelen van het gebied meer te weten te komen over de weg, Waldekās Wijnbar en de geschiedenis van het stuk land. Uiteraard zullen we jullie daarover via ons blog op de hoogte houden! š
Dit vind je misschien ook leuk
