Drążenie naszej studni
Oczywistym jest, że by wybudować dom a później móc w nim zamieszkać, niezbędny jest dostęp do wody. Na obszarach wiejskich istnieje kilka sposobów na jej pozyskanie. Jeśli masz szczęście i w okolicy istnieją wodociągi, możesz po prostu się do nich podłączyć. Jeśli ta opcja jest niedostępna, to możesz spróbować kupić akcje wody ze studni sąsiada. Jeśli to także z różnych przyczyn odpada, to nie pozostaje Ci nic innego, jak sprawić sobie własną studnię. Przy naszej działce nie ciągną się żadne linie wodociągowe (lub energetyczne ale o tym później). Studnia sąsiada położona jest dość daleko od miejsca, w którym w przyszłości ma stanąć nasz wymarzony dom. Wobec czego pozostała nam tylko jedna opcja, budowa własnej studni. Jest to jednak łatwiej powiedzieć niż zrobić. Mój dziadek ciągle opowiada, że sam wykopał przy naszym domu w Polsce studnię o głębokości kilku metrów. Wspomina, że było to szalenie niebezpieczne zadanie, gdyż sam ledwo uszedł z życiem. Budowa studni w Holandii? No cóż, większość kraju leży poniżej poziomu morza i raczej ciężko tam o suchy kawałek ziemi. Wystarczy spojrzeć na to, że często działki, czy pola, oddziela się tam kanałami wodnymi. A jak jest w Hiszpanii? Podłoże jest twarde i kamieniste a dostanie się do lustra wody to nie lada wyzwanie. Potrzebna była pomoc specjalistów.
Znaleźliśmy kilkoro konstruktorów studni w naszej okolicy. Cena studni zależy głównie od jej głębokości, czyli wywierconych metrów i zużytych rur. Dodatkowe koszty to transport oraz niezbędne pozwolenia. Oczywiście zależało nam, by nasza woda była całkowicie legalna, dlatego złożyliśmy wszelkie wymagane wnioski i spełniliśmy zakładane w nich warunki. Po kilku tragicznych incydentach ze studniami na przestrzeni ostatnich lat, przepisy uległy znacznemu zaostrzeniu. Na szczęście większość niezbędnych dokumentów, została wykonana przez inżyniera współpracującego z firmą wiertniczą.
Wiele informacji zyskaliśmy także dzięki pomocy naszego sąsiada. Jego studnia ma głębokość około 300 metrów, i sięga 140 metrów poniżej poziomu morza. Została zbudowana kilkadziesiąt lat temu, gdy używano jeszcze inną technologię. Wszystkie firmy, z którymi się kontaktowaliśmy, używają obecnie obrotowych wiertarek do wiercenia studni. W czasach gdy powstawała studnia sąsiada, najwyraźniej bardziej powszechne było tworzenie jej poprzez wbijanie w ziemię ogromnego ciężaru o wadze 15 000 kilogramów. Dotarcie do lustra wody sąsiada zajęło specjalistom 2 miesiące. W niektóre dni udało im się wykopać tylko 3 metry!
A jak było u nas? Wszystko odbyło się nieco inaczej, w sposób być może mniej imponujący. Proces powstawania studni nie wymagał wbijania w ziemię ciężaru o wadze dziesięciu samochodów, jednak również był dosyć ciekawy. Pierwszego dnia zatrudniona przez nas firma przybyła na działkę trzema ciężarówkami, dwiema dużymi i jedną mniejszą. Mniejsza przywiozła mały dźwig i stosunkowo niewielkie i elastyczne rurki. Zawartością większej ciężarówki był duży dźwig i kompresor, a także kilka pojemników wypełnionych wodą. Ostatnia ciężarówka pełna była masywnych, metalowych rur, niezbędnych do wiercenia, a na tyłach wyposażona była w dużą wiertarkę. Kompresor to duża, żółta maszyna, widoczna na zdjęciach, dzięki której wiertarka może łatwiej rozbijać skały i wiercić szybciej. Pojemniki z wodą zastosowano do czyszczenia i chłodzenia głowicy wiertła. Metalowe rury o długości około 7 metrów przykręca się do głowicy wiertła i ustawia w pozycji pionowej. Gdy wszystko było gotowe zaczęto wiercenie. Z perspektywy osoby, która widzi taki proces pierwszy raz w życiu było to ciekawe wydarzenie. Metalowe rury wkręcały się w ziemię wyrzucając przy tym na zewnątrz brud i kamienie. Wiercenie nie było jednolite, czasami proces przyspieszał bądź zwalniał, ze względu na zmiany w glebie. Poza twardymi i miękkimi skałami w ziemi istnieją również szczeliny wypełnione powietrzem, co jak się okazało bardzo utrudnia wiercenie. Pomimo małych problemów, pierwszego dnia udało się wwiercić aż na głębokość 45m! Co zdecydowanie napawało nas optymizmem.
Zanim zaczęliśmy wiercić, nie mieliśmy pojęcia na jakiej głębokości znajdziemy wodę. Wiedzieliśmy o poziomie wody u sąsiada, jednak nasza działka położona jest nieco niżej, w związku z czym oszacowaliśmy, że woda u nas może znajdować się na około 250metrach. Powiedziano nam, że proces wiercenia może zająć około 5-7dni. Regularnie jeździliśmy na działkę by sprawdzać czy to „już” mamy wodę. Wiercenie rozpoczęło się we wtorek a w piątek udało się dotrzeć do lustra wody. Woda wystrzeliła ze studni głębokiej na 210 metrów z prędkością 12.000 litrów na godzinę! Jest to znacznie więcej niż niezbędne minimum dla jednego dużego gospodarstwa domowego. Oraz ku uciesze naszego portfela, zaoszczędziliśmy 40 metrów wiercenia.
Teraz gdy mamy już wywierconą studnię, będziemy musieli wyposażyć ją w pompę, przy pomocy której możliwe będzie wypompowanie wody na powierzchnię. Na głębokość 210m nie da się raczej zanurzyć wiaderka, poza tym sama studnia ma zaledwie 18 cm średnicy. Jednak „operacja pompa” może poczekać aż do rozpoczęcia budowy domu. Teraz nadszedł czas na sporządzenie poważnych i ostatecznych planów. Oczywiście, mamy milion szkiców i pomysłów jak wszystko ma wyglądać. Wierzymy, że architekt nas nie zawiedzie i niedługo będziemy mogli zdradzić Wam więcej szczegółów!
Może Ci się spodobać
Jeden komentarz
KRZYSZTOF
Witajcie I od razu gratulacje.
Woda na takim terenie to bardzo ważna rzecz, cieszę się ża się wam udało!
A dla mnie istotna także była pogoda jak na 20 lutego piękne słońce, chciałem być w tym roku w Vinaros i obejrzeć Wasze wzgórza,
niestety w aktualnej sytuacji związanej z koronowirusem może nic z tego nie wyjść!
Jak sami Hiszpanie zapatrują się na nadchodzący sezon? Czy nie obawiają się mniejszej ilości gości?
Czy możecie podać jaki był koszt tak głębokiego wiercenia studni?
Pozdrawiam Serdecznie Krzysztof